Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύθηκε στο 4ο τεύχος της εφημερίδας «Από τη σπίθα στη φλόγα» (Νοέμβρης 2022). Γίνε συνδρομητής/συνδρομήτρια της μηνιαίας εφημερίδας μας συμπληρώνοντας τη φόρμα εδώ 
«Να μου ρίξετε και να με δολοφονήσετε με τη φανέλα του Ολυμπιακού και να μην μου δέσετε τα μάτια, για να βλέπω τα χρώματα της ομάδας μου πριν από την χαριστική βολή». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Νίκου Γόδα που εκτελέστηκε το 1948 από το ξενόδουλο ελληνικό κράτος.
Ο Νίκος Γόδας ήταν πρόσφυγας από το Αϊβαλί που εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στην Κοκκινιά μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Ο Νίκος από μικρός έδειξε ιδιαίτερη αγάπη για το ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε παίζοντας στην ομάδα της γειτονιάς του και το 1942 πήρε μεταγραφή στην αγαπημένη του ομάδα, τον Ολυμπιακό.
Με την αρχή της κατοχής οι αγώνες ποδοσφαίρου είχαν σταματήσει, μετά και το δεύτερο χρόνο όμως ξεκίνησαν δειλά-δειλά να γίνονται κάποιοι φιλικοί αγώνες και κάποια τουρνουά όπως το κύπελλο Πάσχα και το κύπελλο Χριστουγέννων. Ο Γόδας είναι απ τους καλύτερους παίχτες του Ολυμπιακού στα παιχνίδια αυτά, έχοντας σε δέκα συμμετοχές πέντε γκολ. Για την ποδοσφαιρική του αξία ο έτερος Ελασίτης ποδοσφαιριστής και μετέπειτα αρχηγός του Ολυμπιακού Ανδρέας Μουράτης είχε πει ότι ο Γόδας «καλιτέχνιζε». Ο Νίκος ήταν ένας άνθρωπος μέσα σε όλα. Προπολεμικά διατηρούσε στην Κοκκινιά το γνωστό στέκι «Τα αραπάκια» στο οποίο σύχναζαν όλοι οι γνωστοί ρεμπέτες.
Ο Νίκος που αγαπούσε τη ζωή και την ζούσε με ένα πάθος αστείρευτο, έκανε και κάτι άλλο, αγωνιζόταν για να την κάνει καλύτερη, ήταν ενταγμένος στο ΚKE και κατά την διάρκεια της κατοχής υπηρέτησε ως λοχαγός στον 5ο επίλεκτο λόχο του ΕΛΑΣ Κοκκινιάς.
Συμμετείχε σε όλες τις μάχες που έδωσε το Τάγμα της Κοκκινιάς αλλά και στις μάχες των Δεκεμβριανών πολεμώντας τους Άγγλους αποικιοκράτες και τους ντόπιους λακέδες τους. Με το τέλος του Δεκέμβρη και την υποχώρηση του ΕΛΑΣ περιπλανήθηκε στην Βοιωτία και κατέληξε στη Λαμία, εκεί αρρώστησε από πνευμονία και αναγκάστηκε να γυρίσει στην πρωτεύουσα.
Μετά από λίγο καιρό συνελήφθη , ύστερα από ρουφιανιά των αδερφών Κασιδιάρη. Φυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στις φυλακές της Αίγινας και τέλος σε αυτές της Κέρκυρας. Όντας καταδικασμένος σε θάνατο έζησε για τρία χρόνια στις φυλακές της Κέρκυρας. Παρόλα αυτά δεν έχανε το κουράγιο του, κάνοντας σχέδια με τους συντρόφους του Λούβαρη και Κουφαδάκη για το πως θα στήσουν την ομάδα όταν βγουν από την φυλακή.
Ο Νίκος αρνείται πεισματικά να υπογράψει δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Λίγες μέρες πριν την εκτέλεση του στέλνει ένα γράμμα στους δικούς του γράφοντας «Θέλω να ζήσετε καλά. Πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου, αν κάνετε γιο να του δώσετε το όνομα μου».
Στις 19 Νοεμβρίου 1948 ο Νίκος Γόδας ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Πειραιώς από το Αϊβαλί μεγαλωμένος στην Κοκκινιά, μέλος του ΚΚΕ και λοχαγός του ΕΛΑΣ θα οδηγηθεί στο νησάκι Λαζαρέτο για να εκτελεστεί. Τα τελευταία του λόγια του ήταν «Νενικηκαμεν. Ζήτω οι Ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού. Γεια σας συναθλητές μου».
Ο Νίκος Γόδας υπηρέτησε τις ιδέες του μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του και δεν τις απαρνήθηκε. Εκτελέστηκε γιατί ήταν Κομμουνιστής, φορώντας την φανέλα της αγαπημένης του ομάδας, του Ολυμπιακού. Ο Νίκος Γόδας είναι πρότυπο για τις νέες γενιές ανεξάρτητα αν «αγαπούν» ή «μισούν» τον Ολυμπιακό, κι αυτό γιατί μέχρι την τελευταία στιγμή δεν απαρνήθηκε ό,τι αγάπησε στην σύντομη ζωή του, την οποία προσέφερε στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Και όσο και να θέλουν κάποιοι να τον αποκόψουν από το κομμουνιστικό κίνημα και να τον δουν μόνο σαν «θυσιαζόμενο» για τον Ολυμπιακό αυτογελοιοποιούνται.
Ο Γόδας δεν εκτελέστηκε επειδή ήταν ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, εκτελέστηκε γιατί ήταν κομμουνιστής και αμφισβήτησε ένοπλα την εξαρτημένη αστική τάξη της χώρας και τους Άγγλους αποικιοκράτες.
Από τη σπίθα στη φλόγα 