Rhythm Of Time – μετάφραση του ποιήματος του Bobby Sands

O Ρυθμός Του Χρόνου

Υπάρχει μια εσωτερική δύναμη σε κάθε άνθρωπο,

Γνωρίζεις αυτή τη δύναμη φίλε μου;

Άντεξε τα χτυπήματα εκατομμυρίων χρόνων

Και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι το τέλος.

Γεννήθηκε όταν ο χρόνος δεν υπήρχε

Και μεγάλωσε έξω από τη ζωή

Έκοψε τις διαβολικές στραγγαλιστικές κληματαριές

Σαν ένα κοφτερό φλεγόμενο μαχαίρι

Άναβε φωτιές όταν δεν υπήρχαν φωτιές

Έκαιγε το μυαλό του ανθρώπου

Ζέσταινε τις καρδιές μέχρι να γίνουν ατσάλι

Από την στιγμή που ο χρόνος ξεκίνησε

Έκλαψε δίπλα στα νερά της Βαβυλώνας

και όταν όλοι οι άνθρωποι βρέθηκαν σε ήττα,

στρίγκλιζε στριμωγμένη στην αγωνία

Και κρεμάστηκε αιμορραγώντας από τον Σταυρό

Πέθανε στην Ρώμη από το λιοντάρι και το σπαθί

Σε προκλητική σκληρή σειρά

Όταν η θανάσιμη λέξη ήταν ‘’ Σπάρτακος’’

Κατά μήκος της Αππίας οδού

Παρέλασε με τον Γουάτ τον Ταϋλερ των φτωχών

και τρομοκράτησε τον λόρδο και τον βασιλιά

Ήταν επιχρισμένο στο θανάσιμο βλέμμα τους

Σαν να ήταν ζωντανό αντικείμενο

Χαμογέλασε με αγία αθωότητα,

Πριν από τους κατακτητές του παλιού

Τόσο αδύναμο και εξημερωμένο και άγνωστο

Από την θανάσιμη δύναμη του χρυσού

Κινήθηκε μέσα από τους θλιβερούς δρόμους του Παρισιού,

Και εισέβαλλε στην παλιά Βαστίλη

Και πέρασε πάνω από το κεφάλι του φιδιού

Και το διέλυσε κάτω από την φτέρνα του

Πέθανε μέσα στο αίμα στις Πεδιάδες του Μπάφαλο

Και λιμοκτόνησε από φεγγάρια με βροχή

Η καρδιά του θάφτηκε στο Πληγωμένο Γόνατο

Αλλά ξανά θα σηκωθεί.

Φώναξε δυνατά γύρω από τις λίμνες του Κέρρυ

Όσο γονάτιζε πάνω στο έδαφος

Πέθανε με μεγάλη άρνηση

Όταν το πυροβόλησαν με κρύο αίμα.

Βρέθηκε μέσα σε κάθε σχισμή ελπίδας

Δεν γνωρίζει όρια ή τόπο

Γεννήθηκε μέσα στο κόκκινο και στο μαύρο και στο άσπρο

Και υπάρχει σε κάθε φυλή

Βρίσκεται στην καρδιά των νεκρών ηρώων

Ουρλιάζει μέσα στα μάτια των τυράννων

Έφτασε στα πιο ψηλά βουνά

Έρχεται διασχίζοντας τους ουρανούς

Φωτίζει το σκοτάδι αυτού του κελιού της φυλακής
Βροντάει μπροστά την ισχύ του
Είναι η ‘’αδικαιολόγητη σκέψη’’, φίλε μου

Η σκέψη που λέει πως ‘’έχω δίκιο!’’

Bobby Sands

Πρωτότυπο ποίημα

Rhythm Of Time

There’s an inner thing in every man,
Do you know this thing my friend?
It has withstood the blows of a million years,
And will do so to the end.

It was born when time did not exist,
And it grew up out of life,
It cut down evil’s strangling vines,
Like a slashing searing knife.

It lit fires when fires were not,
And burnt the mind of man,
Tempering leadened hearts to steel,
From the time that time began.

It wept by the waters of Babylon,
And when all men were a loss,
It screeched in writhing agony,
And it hung bleeding from the Cross.

It died in Rome by lion and sword,
And in defiant cruel array,
When the deathly word was ‘Spartacus’
Along the Appian Way.

It marched with Wat the Tyler’s poor,
And frightened lord and king,
And it was emblazoned in their deathly stare,
As e’er a living thing.

It smiled in holy innocence,
Before conquistadors of old,
So meek and tame and unaware,
Of the deathly power of gold.

It burst forth through pitiful Paris streets,
And stormed the old Bastille,
And marched upon the serpent’s head,
And crushed it ‘neath its heel.

It died in blood on Buffalo Plains,
And starved by moons of rain,
Its heart was buried in Wounded Knee,
But it will come to rise again.

It screamed aloud by Kerry lakes,
As it was knelt upon the ground,
And it died in great defiance,
As they coldly shot it down.

It is found in every light of hope,
It knows no bounds nor space
It has risen in red and black and white,
It is there in every race.

It lies in the hearts of heroes dead,
It screams in tyrants’ eyes,
It has reached the peak of mountains high,
It comes searing ‘cross the skies.

It lights the dark of this prison cell,
It thunders forth its might,
It is ‘the undauntable thought’, my friend,
That thought that says ‘I’m right!’

Bobby Sands

σχολιασμός

Το ποίημα αυτό γράφτηκε από τον Μπόμπυ Σάντς μέσα στις φυλακές Μέηζ. Η έννοια της δικαιοσύνης, ιδωμένη από την σκοπιά της εξέλιξης της πάλης των τάξεων μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από τα μάτια του Μπόμπυ Σάντς, αποκτάει χαρακτήρα και διάσταση βιβλική, σαν την αντίληψη αυτή που κινεί κάθε αγώνα για αλλαγή που μοιάζει απραγματοποίητος, αδύναμος και αδύνατος απέναντι στην παντοδυναμία των κυρίαρχων τάξεων.

Η απεργία πείνας των μελών του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA) και των μελών του Ιρλανδικού Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού( INLA) ήταν αγώνας που δημιούργησε ρήγμα στο Θατσερικό αφήγημα πως δεν υπάρχει εναλλακτική, αγώνας που κόστισε ζωές απέναντι στο δόγμα συγκρότησης του βρετανικού ιμπεριαλισμού, της αστικής τάξης του και του πολιτικού του προσωπικού. Ο αγώνας του Ιρλανδικού λαού για ανεξαρτησία και σοσιαλισμό ήταν αγώνας και απέναντι στους ελεγχόμενους από τον βρετανικό ιμπεριαλισμό φασίστες-παρακρατικούς, οι οποίοι ήθελαν ακόμη περισσότερο την μπότα του βρετανικού ιμπεριαλισμού στη ζωή και στην καθημερινότητα του εργαζόμενου λαού της Ιρλανδίας.

Μετά τον Σάντς, άλλοι εννέα απεργοί πείνας πέθαναν στις φυλακές Μέιζ. Ήταν οι Φράνσις Χιούζ, Πάτσι Ο’ Χάρα, Ρέιμοντ Μακ Κρις, Τζόζεφ Μακ Ντόνελ, Μάρτιν Χάρσον, Κέβιν Λιντς, Κίραν Ντόχερτι, Τόμας Μακ Άλγουι, Μάικλ Ντέβιν.