Γράφει ο Artyom
Τα σημερινά δεδομένα…
Εδώ και πάνω από 8 μήνες, ο παλαιστινιακός λαός βιώνει στην μαρτυρική Γάζα μια γενοκτονία δίχως καμία ουσιαστική υποστήριξη από την επίσημη διεθνή κοινότητα. Όπως διαφαίνεται κι από τις εκατοντάδες αραβικές ανταποκρίσεις και βίντεο που κυκλοφορούν και στο διαδικτυο, οι παλαιστινιακές αντιστασιακές οργανώσεις και οι μαχητές τους στη Γάζα μάχονται στενό το στενό, σε πολλές περιπτώσεις κυριολεκτικά με τα νύχια και με τα δόντια τους ενάντια σε μια εξοπλισμένη από τις ΗΠΑ, υποστηριζόμενη από το ΝΑΤΟ και το νεοφιλελεύθερο και ακροδεξιό ιμπεριαλιστικό κέντρο αποφάσεων της ΕΕ, υπερσύγχρονη πολεμική μηχανή. Έμπρακτα, οι μόνοι σύμμαχοι στον άνισο μα πέρα για πέρα δίκαιο και εθνοαπελευθερωτικό αγώνα του παλαιστινιακού λαού είναι οι ρουκέτες των χεζμπολάχ του Λιβάνου, η συγκλονιστική αλληλεγγύη των Χούθι του λαού της Υεμένης στην Ερυθρά Θάλασσα, η παροχή της ανεπαρκούς ανθρωπιστικής βοήθειας, κυρίως από μερικά αραβικά κράτη, και η ηθική δικαίωση της αντίστασης τους σχεδόν απ’ όλους τους λαούς όπου της γης, με συνεχείς διαδηλώσεις και διαρκή αγώνα αλληλεγγύης παγκοσμίως, για τον άμεσο τερματισμό της κατάπτυστης γενοκτονίας.
Η μηχανή των Σιωνιστών, κόντρα σε κάθε πρόβλεψη, δοκιμάζεται σκληρά επί μήνες από το παλαιστινιακό αντάρτικο, ενώ τα φερέφωνα των ιμπεριαλιστών σε όλο τον κόσμο δαιμονοποιούν με ασύστολα ψεύδη την Χαμάς και την 7η Οκτώβρη για να τις εξισώσει μαζί της. Καλλιεργούν τον ισαποστακισμό ανάμεσα στους δολοφόνους αμάχων και τον γηγενή παλαιστινιακό πληθυσμό που αντιστέκεται με ότι μέσο διαθέτει, τον ισαποστακισμό ανάμεσα στον θύτη και το θύμα. Επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από το ότι η Σιωνιστική μηχανή πολέμου είναι μια ιμπεριαλιστική, κατοχική, γενοκτόνα μηχανή που δεν διστάζει να ισοπεδώνει σχολεία και χώρους λατρείας, νοσοκομεία και πρόχειρα προσφυγικά καταλύματα, να βομβαρδίζει από στεριά και από αέρα τις φτωχογειτονιές της Γάζας, δολοφονώντας μέχρι σήμερα πάνω από 37.000 παλαιστινίους, μια μηχανή δίχως κανένα στοιχείο ανθρωπιάς και κανέναν στρατιωτικό κώδικα αξιών που θέτει ως πρώτους στόχους της στο πεδίο τα παιδιά και τα βρέφη, μια μηχανή που ποδοπατά κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας και βασανίζει τους αιχμαλώτους της σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κολαστήρια, μια καθαρά ναζιστικού τύπου πολεμική μηχανή με – τι ειρωνική αντίφαση(!) – Εβραίους φυλετικούς σωβινιστές στην ηγεσία της, κατηγορουμένους ακόμα και στην Χάγη για εγκλήματα πολέμου κατά της ανθρωπότητας, στυγνούς χασάπηδες, ίδιους και απαράλλαχτους με καταραμένα από τους λαούς φασιστικά φαντάσματα του μεσοπολέμου, που γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια ολόκληρο τον πλανήτη και κάθε δίκαιο επιδεικτικά, χάρις τις «πλάτες» των ΗΠΑ και του νατοικού συνδικάτου λαοφονιάδων στου οποίου, από την ματωμένη ουρά, σέρνεται ξεδιάντροπα, δεμένη σαν ρετάλι, και η χρεοκοπημένη Ελλάδα…
Αναφέρομαι φυσικά στην μηχανή του Σιωνιστικού ψευδοκράτους – τρομοκράτη που στήθηκε από έξαλλους υπερεθνικιστές μέσω του συστηματικού εποικισμού τους και της βίαιης εκτόπισης των παλαιστινίων από την πατρογονική γη τους, ενός ψευδοκράτους – προκεχωρημένο φυλάκιο και μάστιγα των ιμπεριαλιστών επί έναν αιώνα στον αραβικό κόσμο, που μπορεί ο Κων. Μητσοτάκης και οι εξαρτημένοι αστοί να αναγνώρισαν πλήρως ως Ισραήλ το 1990 και σήμερα, επί πρωθυπουργίας του γόνου Κυριάκου και με την αρωγή φυσικά της Σοσιαλδημοκρατίας, να έχουν αναβαθμίσει την συνεργασία της χώρας διπλωματικά, πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά μαζί του, αλλά δεν ρωτήθηκε, επομένως ούτε και δεσμεύτηκε ποτέ για τα παραπάνω ο λαός και οι εργαζόμενοι της, όπως δεν δεσμεύεται σε καμία περίπτωση και για πολλά ακόμα, για τα οποία έχουν δώσει αυθαίρετα εγγυήσεις στους μονοπωλιακούς και πολυεθνικούς προστάτες τους οι προσκυνημένοι στον ιμπεριαλισμό, κομπραδόροι αστοί της Ελλάδας. Εδώ αξίζει να προσθεθεί, μιαν ακόμα νέα παράμετρος που θα πρέπει να αφορά την χάραξη πιο επιθετικής αντικυβερνητικής τακτικής του εγχώριου αντιμπεριαλιστικού κινήματος, και που θέτει νέα δεδομένα, σε σχέση και με το παλαιστινιακό ζήτημα· οι αστοί της Ελλάδας και τα κόμματά τους καταβαραθρώθηκαν και απονομιμοποιήθηκαν στις τελευταίες ευρωεκλογές – ειδικά πάνω σε ζητήματα μείζονος εθνικής σημασίας και εξωτερικής πολιτικής – με ένα ποσοστό αποχής – κόλαφο, κοντά στο 60%. Ήταν η απελπιστική κατάσταση, η αποστροφή για το σύστημα και για την προδοτική άρχουσα τάξη του, ήταν το φτύμα του λαού μας, κι ας παριστάνουν πως βρέχει…
Το κεντρικό επίδικό…
Η λυσσαλέα επίθεση των Σιωνιστών στη Γάζα κατά κυνική ομολογία του χασάπη Νετανιάχου, δεν στοχεύει αλλού παρά στην ολοκληρωτική υποταγή του εχθρού – παλαιστινιακού λαού, στην άνευ όρων παράδοση των όπλων της Χαμάς και όλων των παλαιστινιακών οργανώσεων, στην συντριβή της παλλαικής, εθνοαπελευθερωτικής αντίστασης, στο ολοκληρωτικό τσάκισμα του ηθικού όλης της κατεχόμενης Παλαιστίνης και εν τέλει στην οριστική ήττα και την συνθηκολόγηση του μαρτυρικού αραβικού πληθυσμού με την αμετάκλητη αφενός, μη βιώσιμη για την Παλαιστίνη αφετέρου, «λύση των δύο κρατών», που από την πρώτη μέρα της Σιωνιστικής φρικωδίας στην Γάζα, οι διπλωμάτες όλου του μαύρου ευρωατλαντικού άξονα προσπαθούν να επιβάλουν είτε με το μαστίγιο (δες ΗΠΑ – ΕΕ) είτε με το καρότο (δες Ισπανία/Ιρλανδία/Δανία και αναγνώριση «παλαιστινιακής αρχής» στη Ραμάλα) αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα σε κάθε περίπτωση , και το δικαίωμα του ψευδοκράτους – τρομοκράτη στην «αυτοάμυνα»- μαζική σφαγή λιμοκτονούντων και αμάχων, ώστε να μπορεί να εκβιάζει και να χει σταθερά τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, κατά τις διαπραγματεύσεις για κατάπαυση των εχθροπραξιών.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες τόσο οι θυσίες, η καρτερικότητα και το μεγαλείο του γίγαντα λαού ενάντια στις Σιωνιστικές βόμβες, όσο και ο λόγος, όπως και η πρακτική των απανταχού αλληλέγγυων του, αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα και πρέπει να χαρακτηρίζονται από επαναστατική ευθύτητα, καθαρότητα και εντιμότητα. Όλες οι αντιστασιακές οργανώσεις της Παλαιστίνης, πλήν αυτών που αυτοαποκαλούνται και αναγνωρίζονται στην Δύση ως «Παλαιστινιακή αρχή», αλλά στην Γάζα αποκαλούνται προδότες (δες Μ. Αμπάς, Φαταχ και σια) συγκλίνουν στο να μην παραδοθούν, στο να παλέψουν για την ελευθερία τους μέχρις εσχάτων προκειμένου μια ενδεχόμενη ειρηνευτική συμφωνία να μην συνεπαγεται ταφόπλακα για τον παλαιστινιακό λαό και για το μέλλον των παιδιών του, προκειμένου από την «καταιγίδα της Αλ Άκσα», να παραμείνει έστω και μια ρωγμή σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, μια ρωγμή από την οποία αύριο, με ευνοικότερους διεθνείς όρους και συσχετισμούς δυνάμεων, να μπορεί να γκρεμιστεί το Σιωνιστικό τείχος όνειδους, ώστε να φανεί στον ορίζοντα της μαρτυρικής Γάζας μια πραγματικά ελεύθερη Παλαιστίνη. Εδώ ακριβώς θεωρώ πως βρίσκεται και το κεντρικό επίδικο, το διακύβευμα του πολέμου σήμερα, εδώ ακριβώς βρίσκεται η πεμπτουσία της διεθνιστικής αλληλεγγύης μας στον παλαιστινιακό λαό, στην ξεκάθαρη και αταλάντευτη υποστήριξη μας δηλαδή, στις θέσεις και την ενιαία γραμμή της παλαιστινιακής αντίστασης.
Δυστυχώς, σε ακόμα ένα ζήτημα, ΚΚΕ και εξωκοινοβουλευτική αριστερά, δεν έχουν να μας πουν και πολλά για το παραπάνω επίδικο. Το να αναφερόμαστε με τσιτάτα, μορφασμούς και κοινοτυπίες περί ειρήνης πάνω σε ένα ζήτημα σαν το παλαιστινιακό, ή το να φλυαρούμε ακατάπαυστα εν μέσω πραγματικού μακελειού, περί μιας αντικειμενικά ουτοπικής για την συγκυρία, ανέξοδης και εύκολης λύσης, δίχως να παίρνουμε θέση στο πλευρό που παλαιστινιακού λαού σε σχέση με τα όσα διακυβεύονται για το μέλλον του σήμερα, μπορεί εν μέρει να δημιουργεί θετικές εντυπώσεις στο μικροαστικό ακροατήριο, αλλά παραπέμπει περισσότερο σε μεθοδολογία και στρατηγική, συμπαθεστάτων κατά τ’ άλλα, μεταπολιτικ ακτιβιστών της κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης για τα δικαιώματα λόγου χάρη της θρεπτικότατης μελιτζάνας, παρά σε κομμουνιστές της εξαρτημένης Ελλάδας, κατά την αναφορά τους στην μαρτυρική Παλαιστίνη εν μέσω γενοκτονίας, κατά την συνολική αν θέλετε ανάλυσή τους απέναντι στον ιμπεριαλισμό, εν μέσω διεθνών ισχυρών αναταράξεων και αμφισβήτησης του ιμπεριαλισμού και της κυριαρχίας του σε κάθε Ήπειρο…
Έπειτα, υπάρχει και το προηγούμενο της αναξιοπιστίας που παρατηρήθηκε στον πόλεμο της Ουκρανίας, όπου είδαμε πολλούς απ όσους υποστήριζαν τις κομμουνιστικές οργανώσεις και τους αυτόνομους πολιτοφύλακες στο Ντονμπάς, κατά τον δίκαιο αντιφασιστικό αγώνα τους από το 2014 κι όσο βομβαρδίζονταν από τους μπαντεροναζί οι περιοχές των Ρωσόφωνων, να αλλάζουν άρδην θέσεις μετά τον Φλεβάρη του 2022 και να στέκονται στο πλευρό του «ουκρανικού λαού», ως και να προβοκάρουν τα κομμουνιστικά κόμματα σε Ρωσία και Ουκρανία, καθώς ο ένοπλος λαός του Ντονμπάς, μαζί με τις δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας, περνούσε στην αντεπίθεση για την απελευθέρωση των ιστορικών και εύφορων εδαφών των τεσσάρων επαρχιών στα ανατολικά της πάλαι ποτέ Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας, από το ναζιστικό καθεστώς – μαριονέτα των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών.
Αυτό το προηγούμενο αναξιοπιστίας και κωλοτούμπας, καθώς και ο ιδεολογικός διασυρμός – αυτοταπείνωση που τον ακολούθησε (ιμπεριαλιστικές πυραμίδες, ντεφετιστικές αρλούμπες, ξέπλυμα του διαχρονικού ρόλου των αμερικάνων στην Ελλάδα κλπ) είναι που δεν μας επιτρέπει να μαστε και τόσο σίγουροι για το τι ακριβώς «ακούμε», όταν κάποια στόματα φωνάζουν το σύνθημα «λευτερία στην Παλαιστίνη»… άραγε να εννοούν όντως, μια πλέρια, αμφίδρομη, έμπρακτη αλληλεγγύη και αναγνώριση του δίκαιου, εθνοαπλευθερωτικού, μακροχρόνιου αγώνα του παλαιστινιακού λαού; Επομένως και σύγκλιση πάνω στην πάγια, διαχρονική, παλλαική του θέση για ένα και μόνο, Παλαιστινιακό, ελεύθερο, ισχυρό κράτος φιλιάς και ειρήνης των λαών, από τον Ιορδάνη έως την Μεσόγειο; ή μήπως να εννοούν και παλί, μια μικροαστική, κυρ – παντελίδικης προέλευσης, δογματική αν και καπάτσα, βολικότατη για τους λαοφονιάδες αλληλεγγύη – ελεημοσύνη στον αδύναμο, μόνο για όσο αυτός βρίσκεται από κάτω και είναι αδύναμος, διότι αν γίνει δυνατός και αφέντης στον τόπο του, κάπου στο βάθος θα ελλοχεύει μια απροσδιόριστη απειλή, καθότι ξέφραγο αμπέλι πρακτόρων των ΗΠΑ και των Σιωνιστών η χώρα μας, προνομιούχο, όσο να ναι, και εξευρωπαισμενο το σύγχρονο προλεταριάτο μας…
Τέτοιου είδους ανησυχίες και ερωτηματικά γεννά η πικρή πείρα, στο δύσμοιρο – όσο ηγεμονεύεται από ρεβιζιονιστές και οπορτουνιστές μικροαστούς και μεσοαστούς – αντιμπεριαλιστικό μας κίνημα.
Ένα κίνημα σπασμένο σε δεκάδες πολιτικά «μικρομάγαζα» που σαπίζει στην αδράνεια, στην αυτοαναφορικότητα και την εσωστρέφεια, παρά την αντικειμενική ωρίμανση των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών εγχώρια αλλά και διεθνώς για την ανατροπή ενός προ πολλού χρεοκοπημένου συστήματος, ένα κίνημα που σιωπά, ενώ δίπλα του κραυγάζει η συγκυρία απεγνωσμένα και μάταια εδώ και χρόνια, για επαναστατική και κομματική ανασυγκρότηση της νεολαίας και της εργατικής τάξης του τόπου!
Η μόνη βιώσημη Λύση…
Αντιλαμβάνομαι τον μαρξισμό/λενινισμό και τις παρακαταθήκες του ως έναν ολοζώντανο και αναπτυσσόμενο οργανισμό, τέκνο της ανάγκης, με απότερο ιστορικό του προορισμό να απελευθερώσει όλη την ανθρωπότητα από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, τον αντιλαμβάνομαι επίσης και ως το θεωρητικό υπερόπλο στα χέρια των εργαζομένων και των μαχητών, Λαικών Αγωνιστών της τάξη μας. Η ιδεολογία μας και οι ιδρυτές της λοιπόν, κάθε άλλο παρά καταδικάζουν την βία απ όπου κι αν προέρχεται, κι από την στιγμή που οι καπιταλιστές δεν παρέδωσαν ποτέ και πουθενά την εξουσία τους οικειοθελώς, με ειρηνικά μέσα, θα επιβεβαιώνονται κάθε μέρα επί τούτου.
Έτσι, προτιμώ να είμαι καχύποπτος και κρατώ απόσταση από τις πασιφιστικές θέσεις του νεορεβιζιονισμού περί επαναστάσεων που δεν θα σπάσει ούτε τζαμαρία. Η βία του εκμεταλλευόμενου ανθρώπου απέναντι στον γδάρτη και εκμεταλλευτή του, όπως και η βία του καταπιεσμένου λαού, ενάντια στον γενοκτόνο και δυνάστη του, δεν είναι απλά δίκαιη για τους κομμουνιστές, είναι και επιβεβλημένη.
Δίκαιος, εθνοαπελευθερωτικός και πέρα για πέρα επιβεβλημένος συνεπώς, θεωρείται για εμάς και ο μακροχρόνιος πόλεμος του μαρτυρικού παλαιστινιακού λαού κατά των Βρετανών αποικιοκρατών και μετέπειτα των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, ο άνισος πόλεμος κατά του κατοχικού, άτιμου ψευδοκράτους – τρομοκράτη της Μέσης Ανατολής κατ’ επέκταση σήμερα. Είναι δίκαιος ο πόλεμος των παλαιστινίων γιατί υπό την αιγίδα των Βρετανών αποικιοκρατών και με τα Σιωνιστικά δισεκατομμύρια των Ροθτσιλντ, Ροκφέλερ, Μοντεφιόρε, Ντε Χιρς κ.α. ξεκίνησε η διαδικασία του εβραικού εποικισμού της κατεχόμενης παλαιστίνης για να αυξηθεί ο εβραικός πλυθησμός στην Παλαιστίνη από το 12,9% επί του συνόλου το 1922, στο 31,2% επί του συνόλου, το 1941. Με τα ίδια κεφάλαια εννιαπλασιάστηκε και η εβραική ιδιοκτησία γης κατά την ίδια περίοδο, καθιστώντας τους Σιωνιστές ως «αγοραστές πατρίδας» – μεγαλοιδιοκτήτες της Παλαιστίνης.
Αξίζει να σημειωθεί πως παλαιστίνιοι και εβραίοι ζούσαν αρμονικά και ειρηνικά για εκατοντάδες χρόνια μέχρι και την έναρξη της εποικιστικής, Σιωνιστικής διαδικασίας. Τότε ξεκίνησαν και οι μεγάλες εξεγέρσεις για την ανεξαρτησία του παλαιστινιακού και των υπόλοιπων αραβικών λαών (1920, 1921, 1929, 1933, 1936), εξεγέρσεις για ένα ελεύθερο, κυρίαρχο παλαιστινιακό κράτος που να μπορέσουν εντός του να αναπτυχθούν και να ζήσουν ισότιμα μουσουλμάνοι, χριστιανοί και εβραίοι Άραβες, όλοι με ίσα δικαιώματα, όλοι με ίδιες υποχρεώσεις.
Εθνοαπελευθερωτικός ο πόλεμος του λαού της Παλαιστίνης γιατί μετά το τέλος του Β’ΠΠ, ήταν οι Σιωνιστές επίσης και οι επιρροές τους, που χρησιμοποίησαν, όχι μόνο την συμπόνια και την αλληλεγγύη όλων των λαών προς τους Εβραίους μετά το ναζιστικό ολοκαύτωμα, όχι μόνο τις σχέσεις της παλαιστινιακής αρχής εκείνης της περιόδου, με την ιμπεριαλιστική Γερμανία του Χίτλερ (για την οποία δεν θα κουραστώ ποτέ να προσθέτω σε κάθε αναφορά σχετική με το ολοκαύτωμα πως χρηματοδοτήθηκε σημαντικά και από την ελίτ του Σιωνισμού) αλλά ακόμα και την τρομοκρατία που είχε υποστεί ο ίδιος ο εβραικός λαός από τις διώξεις και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους.
Στην πρώτη συνεδρίαση του ΟΗΕ για το Παλαιστινιακό στις 28 Απρίλη του 1947, ήταν η ΕΣΣΔ που πρότεινε την ίδρυση ενός δημοκρατικού και ανεξάρτητου αραβο – εβραικού κράτους για την Παλαιστίνη, μια η πρόταση που απορρίφθηκε ως ανέφικτη.
Έτσι φτάσαμε στην απόφαση του ΟΗΕ για σχέδιο δημιουργίας δύο ανεξάρτητων κρατών στην Παλαιστίνη τον Νοεμβρη του 1947, μια απόφαση, που σε συνδυασμό με την απόσυρση των Βρετανικών στρατευμάτων από την Παλαιστίνη, άνοιξε τον δρόμο στους Σιωνιστές και τις ένοπλες παραστρατιωτικές τους οργανώσεις που εξοπλίστηκαν από την ΕΣΣΔ, μέσω της Τσεχοσλοβακίας, για την νίκη τους στον πρώτο πόλεμο κατά των Αράβων και για την Νάκμπα το 1948.
Περισσότερα από 500 παλαιστινιακά χωριά καταστράφηκαν ολοσχερώς, περισσότεροι από 700.000 παλαιστίνιοι άφησαν με την βία τα σπίτια τους για να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους σε προσφυγικές σκηνές, έτσι στήθηκε το ψευδοκράτος – τρομοκράτης, και φέρουν ευθύνη η ΕΣΣΔ και όλοι οι έντιμοι άνθρωποι του πλανήτη που στάθηκαν στο πλευρό του εβραικού λαού μετά το ολοκαύτωμα.
Ακολούθησε δυο δεκαετίες μετά «Ο πόλεμος των έξι ημερών» το 1967, όπου οι Σιωνιστές με την βοήθεια των αμερικάνων ιμπεριαλιστών, επικράτησαν ενάντια στην Αίγυπτο, την Συρία και την Ιορδανία, τριπλασιάζοντας σχεδόν τα εδάφη τους στην κατεχόμενη Παλαιστίνη.
Τότε προσαρτήστηκαν στο ψευδοκράτος η Αν. Ιερουσαλήμ, η Δυτ. Όχθη, η Λωρίδα της Γάζας, η Χερσόνησος του Σινά κ.α.
Ο παράνομος εποικισμός των εβραίων στο παλαιστινιακό έδαφος, η καταπάτηση όλων των δικαιωμάτων των παλαιστινίων και η κτηνώδης βία των Σιωνιστών συνεχίστηκε αμείωτα επί μισό και πλέον αιώνα, μέχρι την 7η Οκτώβρη, όπου οι παλαιστινιακές αντιστασιακές οργανώσεις μας υπενθύμησαν πως τίποτα δεν έχει τελειώσει, ο μεγαλειώδης αγώνας τους συνεχίζεται, σαν την ίδια την ιστορία του ανθρώπου…
Οφείλουμε να σταθούμε στο πλευρό τους ολόψυχα, γιατί και οι αγώνες του δικού μας λαού ενάντια στον ιμπεριαλισμό, δεν τελείωσαν στον Γράμμο το 49’…
Η μόνη βιώσημη λύση του παλαιστινιακού ζητήματος, απαιτεί μακροχρόνιο εθνοαπελευθερωτικό πόλεμο στον οποίο οι Παλαιστίνιοι αποδεικνύονται ενάντια σε κάθε συσχετισμό «πρωτομάστορες», απαιτεί πολιτικούς και στρατιωτικούς ελιγμούς αλλά και κόκκινες γραμμές, όπως και ξαφνικές αντεπιθέσεις σαν την «καταιγίδα της Αλ Άκσα», και βρίσκεται στο ένα και μόνο Παλαιστινιακό κράτος σε όλη την Παλαιστίνη, ένα κράτος ανεξάρτητο και ισχυρό για τον περήφανο λαό του, ένα κράτος στο οποίο αναμφίβολα, μερίδα και του εβραικού πληθυσμού θα έχει ισότιμη θέση. Είναι επόμενο φυσικά, πως όσοι μετανάστευσαν στην Παλαιστίνη για να αρπάξουν, να σφετεριστούν και να δολοφονήσουν, θα πρέπει κάποια στιγμή και να αποχωρήσουν από την Παλαιστίνη, ας ελπίσουμε πως αυτό δεν θα συμβεί με τελεσίγραφο. Μην ξεχνάμε πως οι ΗΠΑ είναι μια αραιοκατοικημένη χώρα ακόμα, με τεράστιες εκτάσεις, που μπορεί και επιβάλλεται εδώ που τα λέμε να φιλοξενήσει αύριο, μερικά εκατομμύρια εβραίων φυλετικών σωβινιστών, παράνομων σήμερα, έποικων της Παλαιστίνης και δολοφόνων του παλαιστινιακού λαού…
Σήμερα ο ιμπεριαλισμός αμφισβητείται και πιθανότατα αύριο συντρίβεται… Αντιλαμβανόμαστε όλοι θέλω να πιστεύω την αντίδραση όλου του αραβικού κόσμου, στο πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο όπου το ψευδοκράτος θα μείνει απροστάτευτο από τους ιμπεριαλιστές…
Μέχρι τότε, η Ιντιφάντα ας μας δείχνει τον δρόμο! Η μικρή Παλαιστίνη είναι η Τιμή όλων των Λαών του κόσμου!
ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΑ ΟΧΥΡΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΓΑΖΑ!
ΑΠ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΩΣ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ – ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!
Artyom
Από τη σπίθα στη φλόγα 